Lech Zajda

Kopice – mała wieś nad Zalewem Szczecińskim. Piękna przystań, piękna okolica i przyjaźni ludzie. Podjechałam pod dom Pana Lecha i pierwsze co przykuło mój wzrok to koło sterowe na szczycie domu, motywy żeglarskie i dzwon przed drzwiami. Pan Leszek wprowadził mnie, z uśmiechem na twarzy do salonu, w którym jest bardzo dużo żeglarskich akcentów.

Irmina Łachacz: Jak Pan trafił do Kopic?

Lech Zajda: Od zawsze moim hobby było żeglarstwo i sporty wodne. W związku z pracą zawodową wylądowałem w Szczecinie i zacząłem się rozglądać gdzie jest na tyle duży akwen wodny, na którym można pływać długo, długo, długo i on się nigdy nie znudzi. Zalew Szczeciński to było to. Tak tu z żoną trafiłem. Przyjechałem najpierw sam by zobaczyć teren i nie było tu nic. Łąki i pasące się krowy, ale oczami wyobraźni widziałem, że miejsce ma potencjał, jest miejsce by zrobić przystań, stworzyć Centrum Interesów Wodnych w Kopicach. To było 20 lat temu. Pierwsze co tu się znalazło to łódki, mniejsze, większe. Do dziś pamiętam jak się cieszyłem jak nic się nie pourywało na wodzie. (więcej…)

Więcej

Krystyna Maciejewska

Pani Krystyna jest Sołtysem wsi Boguszyce ósmy rok. To jej druga kadencja. Urodziła się tutaj. Był czas, że mieszkała w innej miejscowości. Kiedy wyszła za mąż z powrotem wróciła do Boguszyc. Zajmowała się gospodarstwem domowym, wychowywała dzieci.

Elżbieta Czwartos: Jak to się stało, ze została Pani Sołtysem?

Krystyna Maciejewska: Była Sołtys zrezygnowała. Odbywały się wybory na nowego Sołtysa i się zgłosiłam. I tak to, mieszkańcy oddali na mnie najwięcej głosów.

E.C.: Co należy do Pani obowiązków?

K.M.: Dbanie o wieś. Sprzątanie, koszenie trawy, roznoszenie urzędowych dokumentów, paczek dla dzieci, Wiadomości Samorządowych, organizowanie imprez. (więcej…)

Więcej

Henryk Lisiecki

Urodził się w Kamieniu Pomorskim. Pracował w straży w Międzyzdrojach. Po ślubie w 1978 roku przeprowadził się do Przybiernowa, gdzie zaczął pracę w Zawodowej Straży Pożarnej. Skończył w Poznaniu Szkołę Aspirantów. Od 1995 roku jest Komendantem Ochotniczej Staży Pożarnej w Przybiernowie.

Elżbieta Czwartos: Ile jednostek straży jest w Gminie Przybiernów?

Henryk Lisiecki: Mamy trzy jednostki. Dwie, które są włączone do krajowego systemu. OSP Przybiernów ma trzy samochody strażackie. OSP Czarnogłowy- tam jest jedno auto i Łożnica-również jedno auto. (więcej…)

Więcej

Monika Jurewicz

Piękna świetlica wiejska w Kartlewie, lubiane miejsce spotkań mieszkańców. Tam też spotkałam się z panią Moniką, by porozmawiać o jej zamiłowaniu i fascynacji pracami ręcznymi i carvingiem. Małe ciepłe zaplecze świetlicy dało nam fantastyczną przestrzeń do rozmowy.

Irmina Łachacz: Pani Moniko proszę powiedzieć kilka słów o sobie.

Monika Jurewicz: Mieszkam w Kartlewie od 27 lat. Przeprowadziłam się tu z Przybiernowa z miłości do mojego męża (dodaje z uśmiechem). Mam czwórkę fantastycznych dzieci – dwóch chłopców i dwie dziewczynki. Na co dzień zajmuję się pracą którą bardzo lubię. Pracuje na stanowisku kucharz.

I.Ł.: Co Pani lubi robić dla siebie?

M.J.: Kiedyś bardzo lubiłam wyszywać, to mnie uspokajało i dawało dużą satysfakcję. To co zrobiłam, moje prace,  było widać – obrus, serwetka, bieżnik. Kiedyś ktoś powiedział, że mam niesamowite zdolności i mogłabym swoje prace sprzedawać. Nie chciałam w to uwierzyć. Okazało się , że ludzie byli zainteresowani i kilka moich prac sprzedałam. Lubiłam wyszywać dla rodziny. Moja teściowa zawsze mnie motywowała i podrzucała pomysły, bym się nie nudziła. Ponieważ było to czasochłonne często siedziałam w nocy przy małej lampce, kiedy dzieci spały i wyszywałam. Ale to było dawniej. (więcej…)

Więcej

Julia Jamska-Szychulska

Spotkałyśmy się w Derkaczu, w przytulnym biurze. Kawa i ciepły uśmiech pani Julii wprowadził przyjazną i ciepłą atmosferę spotkania. Pani Julia pochodzi ze Szczecina, jest szczęśliwą żoną i matką, spełnionym społecznikiem, oddana pracy nie tylko zawodowej, ale pracy na rzecz drugiego człowieka.

Irmina Łachacz: Pani Julio, jak to się stało, że trafiła Pani tu ze Szczecina do Świętoszewa?

Julia Jamska-Szychulska: Pochodzę ze Szczecina, a we wrześniu 2015 roku przeprowadziłam się tu z miłości do mojego męża. Z życia w dużym mieście przeprowadziłam się na wieś, czego bardzo chciałam. Tam było dla mnie za głośno, za szybko, za dużo, chciałam znaleźć i mieć swój azyl. Dom tu, w tym miejscu jest moim azylem.

I.Ł.: Od czego się zaczęło? Działanie na rzecz mieszkańców, a zwłaszcza dzieci? (więcej…)

Więcej

Maria Szarek

Od progu wita mnie Pani Maria i zaprasza do swojego domu mówiąc po drodze „miejmy już to za sobą…” Piękne, przytulne wnętrze i pachnąca kawa czekały na mnie na samym wejściu. Pani Maria skromnie dziękuje i nieśmiało czeka na pierwsze pytanie.

Elżbieta Czwartos: Pani Mario, gdzie ma Pani swoje prace? Nie widzę ich.

Maria Szarek: Aaaa, gdzieś tam są, trochę rozdałam, trochę schowałam, trochę w biurze, nawet sama nie wiem.

E.C.: Proszę w takim razie wyszperać coś dla mnie i pochwalić się swoimi dziełami z decoupage.

Pani Maria przyniosła piękne butelki, pudełka i inne drobiazgi. Wyjątkowa była butelka wyglądająca jak z marmuru, nieco w stylu egipskim. Niesamowita precyzja i dobór kolorów. Nie mogłam się napatrzeć pracom Pani Marii. (więcej…)

Więcej

Elżbieta Wierzbicka

Pani Stenia rozkłada swoje prace, których nie ustawia przypadkowo. Wie dokładnie, która praca ma stać, lub leżeć obok której instruując przy rozkładaniu swoje pomocniczki. Na stole można dostrzec dzieła na każdą okazję, począwszy od dyni, po choinki, gwiazdki, bombki,  jajka, kury i kurczaki, na wiosennych i letnich motywach kończąc.

Elżbieta Czwartos: Pani Steniu tyle różnych form, materiałów, technik…od czego się zaczęła Pani przygoda z rękodziełem?

Elżbieta Wierzbicka: Zaczęła się około 8 lat temu…i to była florystyka, czyli od układania bukietów. Organizowali zajęcia w Stepnicy- pojechałam na takie warsztaty i już, a później już tylko kontynuowałam i poszerzałam swoje zainteresowania. Ale już jako dziecko lubiłam coś robić z rękoma-śmieje się. Swoim dzieciom szyłam ubrania, stroje. Jak były jakieś imprezy okolicznościowe typu chrzciny, komunie święte, to sama układałam bukiety, stroiłam sale, robiłam dekoracje. (więcej…)

Więcej

Krystyna Prokopowicz

KrysiaZ panią Krysią Prokopowicz spotykam się w Gąsierzynie. Wita mnie i na dzień dobry proponuje przejście na „TY”.  Zapraszam do pracowni – mówi. Podążam za nią do ogrodu. Przed nami mały biały domek a w środku na półkach, na podłodze w każdym zakamarku, kąciku: anioły, szkatułki, skrzyneczki, stroiki, obrazki i różnej maści ozdoby. Wszystko przemawia do mnie feerią barw i różnorodnością faktur. Inny, magiczny kolorowy mikroświat. Jej świat.  Kiedy tak stoi otoczona swoimi „zabawkami” i opowiada, co zrobiła ostatnio a co jeszcze dziś zamierza zrobić mam wrażenie, że unosi się nad ziemią, taka uśmiechnięta, szczęśliwa.

Beata Brodzka: Krysiu, opowiedz mi jak zaczęła się Twoja przygoda z rękodziełem?

Krystyna Prokopowicz: Po zakończeniu pracy zawodowej i zmianie miejsca zamieszkania miałam sporo czasu na przemyślenia. Wtedy postanowiłam, że muszę coś zrobić. Wykorzystać czas, każdą chwilę. Przeprowadziłam sama ze sobą szczerą rozmowę. Na kartce zanotowałam, co potrafię i lubię robić a po drugiej stronie, co potrafię, ale nie lubię. Z tej wyliczanki wyszło mi, że rękodzieło to jest to, czym chcę się zająć. Od zawsze miałam zdolności manualne. Dla odświeżenia zapisywałam się na kursy plastyczne, żeby sobie przypomnieć, dotrzeć do moich pokładów twórczych. No i tak to się zaczęło. Musiałam być mobilna. Stanęłam przed kolejnym wyzwaniem. Zrobiłam prawo jazdy i od 5 lat jestem kierowcą. Gdzie tylko mogłam prowadziłam warsztaty. Gdybym miała jeszcze bardziej cofnąć się w czasie, to będzie to 1997 rok. Wtedy jeździłam takim „ Kulturalnym Autobusem” z Marysią Burzyńską. To był jej pomysł. Zaprosiła do tego autobusu kilku nauczycieli i rękodzielników, wśród nich i mnie. Jeździliśmy po wybranych miejscowościach powiatu goleniowskiego w różnymi warsztatami. Ostatnią stacją na trasie było Gąsierzyno. To mi imponowało, zachęciło do twórczego działania. (więcej…)

Więcej

Jola Szafranek

JolaBeata Brodzka: Kartlewo – miejsce magiczne?

Jola Szafranek: Od 22 lat mieszkam w Kartlewie. Spodobało się mojemu mężowi. Znalazł tu dom do remontu i choć chałupa była licha postanowiliśmy właśnie tutaj się osiedlić, bo ludzie fajni.

B.B. Fajni ludzie, to wystarczający powód do pracy na rzecz kartlewskiej społeczności?

J.Sz. Nie żyję tylko dla siebie. Aktywność odkąd pamiętam zawsze była we mnie. Nie umiałabym zamknąć się w domu i skupić na życiu codziennym. Chęć robienia czegoś „oprócz” mam w sobie od dzieciństwa.  Moi rodzice mnie tego nauczyli a teraz ja zaszczepiam tę wartość moim dzieciom. (więcej…)

Więcej

Jacek Jancelewicz

JacekŻółwia Błoć – to miejsce inne od wszystkich, charakterystyczne. A to za sprawą …żółwi. Nieożywionych, ale jakże pozytywnie zakręconych, serdecznie zapraszających na wędrówkę po wsi, bo ile domów tyle żółwi, a każdy inny, dumnie eksponuje numer posesji. Urok i porządek zarazem!

W Żółwiej Błoci spotykam się z panem Jackiem Jancelewiczem, artystą rzeźbiarzem.

Beata Brodzka: Panie Jacku, te ”żółwiowe szyldy” to pana pomysł ?

(więcej…)

Więcej